Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης – “Τα πλήκτρα της ύπαρξης”

Περιγραφή εκδήλωσης

Η Μαρία Αιραμ γεννήθηκε και ζει στα στα Χανια.
Ηθοποιός “σολο”, ποιήτρια, εικαστικός δημιουργός.
Διδασκει “Το θέατρο του Παροντος και..” έμπνευση και άποψη των αναζητήσεων της.

Αντί βιογραφικού.

“Ο πρωινός καφές έχει την στοργή
πού έχασα….
φυλλομετρώντας τ’ανούσια ”

Κάνω τεχνη απο μια νοσταλγία, την νοσταλγία σ’ένα κόσμο αγάπης. Ο πραγματικός καλλιτεχνης μοιαζει με κερί που καίγεται,
δίνοντας νόημα στο αφανές και ψυχη στο εν δυνάμει, για κάποια πιθανότητα εξέγερσης απο το ευτελές.
Δασκαλος μου η σκιά και το φώς της κάθε στιγμής, δάσκαλος μου τα πάντα.

Η τέχνη είναι τα φτερωτά παπούτσια μου το μαγικό χαλί μου μαζί πηγαίνουμε στον ανέφικτο…..
διανύουμε χιλιόμετρα χωρίς κούραση κάνουμε πολέμους χωρίς θύματα ρισκάρουμε…….
Ανακαλυπτοντας στο καθετί την ιερή γλωσσα που σημαίνει και μαρτυρεί….
μορφοποιοντας χάρτες επαγρύπνησης .

Τέτοιοι χάρτες θα ήθελα να είναι τα έργα μου….

Τα φτιαγμένα από θραύσματα
ίχνη ζωης βαμμένα με το ναμα του χρόνου

Ραγισμένα όνειρα, εκλάμψεις ελπίδων, εξαυλωμενα αντικείμενα λυτρωμενα από της ύλης την χρησιμότητα ελεύθερα από τις
μεταχειρίσεις …. την υποταγή.
Υπάρχουν μόνο για τον εαυτό τους και για κάθε ένα που μπορεί να συλλάβει την απεριόριστη ομορφιά και αξία τους.

Πηγή έμπνευσης για μένα καθώς
ξεσηκώνουν το είναι μου δίνουν τροφή στην φαντασία μου….
Με προσκαλούν καίμε προκαλούν να τα νοιώσω…..
Συνομιλώ μαζί τους μέσα από την σιωπή και πάντα μου λένε τι θέλουν να τα κάνω…
τόσο τρυφερά είναι τα λόγια τους, όσο τρυφερα και απλά δημιουργείται το έργο μου.

Γυαλιά κσθρεφτες, χαντρες, σίδερα κλειδιά, ρολόγια , νηματα, χώμα άμμος…. απομεινάρια καλοκαιριού ερώτων υποσχέσεων στιγμων που αιμορραγούν η λάμπουν το αναπάντεχο και της ζωής μας την ομορφιά και τραγικότητα.

Η ένωση όλων αυτών ένα βιβλίο που ποτέ δεν τελειώνει
πλήκτρα της ύπαρξης που η ζωη συνθέτει μελωδίες την καθε στιγμή και με το κάθε τι…

Καταγραφοντας
το άγνωστο της μυστικής πορείας του ανθρώπου
Δημιουργωντας σπείρες ερωτήσεων αρμονίες μυθικές

Που η προσοχή και η επιμονη των αναζητήσεων μου έστω για λίγο , γιατρεύει την νοσταλγια μου
για ενα κοσμο αγαπης όπου όλα ενώνονται και όλα έχουν την αξία τους

ΚΑΙ αισθάνομαι την ασημαντότητα μου μπρος στο άπειρο
σαν αναπνοή που φυσώντας θέλει να ξαναβρεί τον παράδεισο…
Να μην κάνει πια αλλά να Είναι και αυτό να φτανει.

Σαν δύτης νοιώθω σαν αρχαιολόγος που ψάχνει την χαμένη Ατλαντίδα της ψυχης κατεβαίνω σε βαθειά επικίνδυνα στρώματα όνειρα ταματα πνιγμένα στη ληθη… Μου φωνάζουν
Ζησε
Παράξενα σχήματα, χρώματα ανεξίτηλα χορευουν μπροστά μου και εγώ προσπαθώ να συνθέσω την μαγική εικονα

Γιατί Ποιος ξέρει?
Ίσως σε αυτή την εικόνα υπάρχει το μυστικό η απάντηση…
Και
τότε η τέχνη να μη μας χρειάζεται γιατί τέχνη θα κάνωμε την ίδια την ζωή.
Έμπνευση και πράξη ένα βύθισμα στην ιδέα και βλέπεις κάθε τυχαίο γεγονός ότι είναι αναπόσπαστο μέρος της δημιουργίας.
Στις συνθέσεις μου υπάρχει ο παραλογισμός της ζωής που το απρόοπτο εναρμονίζει με ένα εντελώς δικό του τρόπο άναρχο και καταλυτικό την πορεία των πραγμάτων.
Έτσι γεννιέται μία αυτοτελής σύνθεση
αφετηρία και σταθμός.

Η αρμονία των χρωμάτων των ισορροπιών έχει κέντρο τον άνθρωπο σε άμεση σχέση με το σύμπαν.
Η συσσώρευση εμπειριών εργαλεία που σμιλεύουν λεπτές ισορροπίες ανεπαίσθητες φωτοσκιάσεις γλώσσα μυστική που δίνει μία προέκταση υπερρεαλιστική σπάζοντας τα όρια του χρόνου και του τόπου αξιοποιώντας και δίνοντας χώρο στο οποιοδήποτε συμβάν.

Φυσικός χορός
εικόνων με την ύπαρξη να άγρυπνα και να συλλαμβάνει να βιώνει και να αξιοποιεί τα εκάστοτε δεδομένα με ένα εντελώς δικό της προσωπικό τρόπο….
ανακαλύπτοντας
διοχετεύοντας και επικαλωντας την πιο ουσιαστική και αληθεινη συμμετοχή της ύπαρξης μου

Τα έργα μου δεν έχουν τελειώσει βρίσκονται όλα σε μία διαρκή εξέγερση αναίρεση.
Μόνο μπροστά στα μάτια του θεατή ησυχάζουν και βαφτίζονται.
Κάθε όνομά τους ταιριάζει. Εκλεπτινει και διευρύνει τη θέαση τους

Οι κορνίζες των εργων μου δεν είναι διακοσμητικές είναι υποψίες που προβάλουν την ιστορία των μεσα κραδασμών….
Και σπαραγμο της ύλης…
Το πνεύμα άγρυπνο μπροστά στα θαυματα των στιγμών ζητά να σώσει και να σωθεί.
Δημιουργώντας με της τεχνης την μαγική πέννα.

Εμβρυο που από την κοιλιά της
μάνας – φυσης αντλεί ζωή
η δημιουργία
και γίνεται
πηγη που ζωντανέυει τα όνειρα
Και τίποτα άλλο δεν είναι ο καλλιτέχνης πάρα μονο
πέρασμα
για να συναντισει εσένα άνθρωπε αδερφέ μου
Με την πρώτη αγνότητα
που όλα τα συγχωρει και όλα τα αγαπά αφού
όλα
μας αφορούν και όλα είναι δική μας υπόθεση.

Αν και ένας άνθρωπος δεν είναι ευτυχισμένος δεν μπορεί να είναι κανείς μας.

Κατά την διάρκεια της έκθεσης θα γίνετε ανάγνωση ποιημάτων της Μαρίας Αιραμ από τους επισκέπτες, που θα ήθελαν αυθόρμητα να γίνουν κοινωνοί αυτής της πρότασης.
Μιας πρότασης, που συνδέεται με την θεατρική της άποψη και δράση ” Θεατρο του Παρόντος “ που εδώ και τριάντα χρόνια εκφράζει και υπηρετεί.