Αηδόνι στη στράτα

Γεωργία Καρύδη σε συνεργασία με τοπικές κοινότητες

Μουσική περιπατητική περφόρμανς

Το έργο «Αηδόνι στη στράτα» ξεκινά στην πρώτη φάση εργασίας με επιτόπια έρευνα ακολουθώντας ίχνη ιστοριών με άξονα τα ριζίτικα τραγούδια, ηχογραφήσεις / φιλμ και έχει κέντρο τη γνωριμία με τους ανθρώπους και τις ιστορίες τους γύρω από την αγάπη τους για το τραγούδι. Στη διάρκεια αυτής της φάσης, θα πραγματοποιηθεί εργαστήριο φωνής και λόγου ως καλλιτεχνικό αντικείμενο μέσα στην περφόρμανς με συμμετέχοντες ερασιτέχνες και επαγγελματίες τραγουδιστές. Επίκεντρο του εργαστηρίου είναι το τραγούδι ως δικό μας, που συνοδεύει ορισμένες πλευρές της ζωής μας, μοιράσματα προσωπικών ιστοριών και εστιάζοντας στο πώς η ανθρώπινη φωνή, το πιο σπάνιο μουσικό όργανο, φέρει όλον αυτόν τον πολιτισμικό πλούτο. Κατά τη δεύτερη φάση της εργασίας θα παρουσιαστεί η ομώνυμη μουσική περιπατητική παράσταση – περφόρμανς, η οποία θα καταλήξει σε ένα σημείο δημόσιου χώρου. Στο χώρο αυτό θα τοποθετηθεί σε ζωντανή εξέλιξη ένα προσχεδιασμένο επιτοίχιο ψηφιδωτό από κεραμικά θραύσματα, που θα παρουσιάζει ένα στίχο που θα αναδειχθεί μέσα από το έργο. Το γλυπτό θα παραμείνει ως ένα ορόσημο αυτού που απομένει από ένα εφήμερο έργο ζωντανής επιτέλεσης και ως φόρος τιμής στον παραδοσιακό πλούτο που ενέχει η αθέατη, ατραγούδιστη πολλές φορές καθημερινή ζωή της κοινότητας.

Κρατηστε θεση εδω

Παραλληλες δρασεις

Εργαστήριο φωνής στην τέχνη της περφόρμανς «Αυτό είναι το τραγούδι μου»

Παράλληλη δράση του έργου «Αηδόνι στη στράτα» είναι το διήμερο βιωματικό εργαστήριο φωνητικής υγείας και δύναμης με τίτλο «Αυτό είναι το τραγούδι μου» που θα πραγματοποιηθεί με κάλεσμα σε ερασιτέχνες και επαγγελματίες τραγουδιστές με στόχο το μοίρασμα προσωπικών ιστοριών, όπου η καλλιτέχνης μοιράζεται σχετικά μέρη της δουλειάς της, ανέκδοτα και ενδυναμωτικά μονοπάτια σκέψης που οδηγούν στη δημιουργία.
 Η έρευνα της Καρύδη αντιμετωπίζει τη φωνή ως ένα εικαστικό αντικείμενο, όπου μέσα από πολυάριθμα έργα περφόρμανς, πειραματισμό και εφαρμογές, εστιάζει στο πώς μοιραζόμαστε μουσική και έτσι συνεχώς εξελίσσεται μια γενεαλογία τραγουδιών ως αλφάβητο, με το οποίο μπορεί κάποιος τραγουδώντας, πολύ ευκολότερα από ότι με το να μιλά, να μεταφέρει βιωμένο χρόνο. Κατά την επιτόπια έρευνα και το εργαστήριο, μέσα από τα ριζίτικα τραγούδια, θα συνεχιστεί το λεξιλόγιο τραγουδιών και ιστοριών και με αυτόν τον τρόπο μέσω του έργου θα ξαναπερπατήσουν αυτά τα τραγούδια της στράτας στους δρόμους της περιοχής. Επίσης θα πραγματοποιηθεί η σύνδεση ατόμων σε σύνολο, πράγμα που επιτρέπει σε ένα έργο να μιλήσει για την ανθρώπινη κατάσταση καθώς και να αποτυπωθεί με όρους κοινότητας και οικειότητας ένα τοπικό πολιτισμικό φορτίο.