ΒΥΡΣΑ, ΟΣΤΡΑΚΑ & ΑΛΛΑ ΚΕΛΥΦΗ

Η βύρσα, το εκδαρέν δέρμα που αποσπάται από το ζώο αφότου πεθάνει, το άδειο όστρακο που κάποτε προστάτευε ένα θαλάσσιο πλάσμα και τα Ταμπακαριά, πρώην βιομηχανικοί χώροι επεξεργασίας δέρματος, έχουν κάτι κοινό. Είναι άδεια κελύφη που κάποτε φιλοξενούσαν μια μορφή ζωής, μια δραστηριότητα. Τα συναντά κανείς και τα τρία στην ιστορική γειτονιά των Χανίων, δίπλα στη θάλασσα, εκεί όπου στα άδεια, εγκαταλελειμμένα και φθαρμένα από τον χρόνο κτίρια των βυρσοδεψείων, βλέπει ξεχασμένα δέρματα που δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ, ενώ στην ακτή θα βρει δίπλα-δίπλα όστρακα της θάλασσας ή όστρακα από πηλό ή τσιμέντο, κομμάτια των αποσαθρωμένων κτιρίων.

Σε αυτή τη μυστηριακή γειτονιά που σταδιακά μετατρέπεται σε τουριστικό αξιοθέατο, οι ΤΕΤΤΤΙΞ σε συνεργασία με την Αλίκη Χιωτάκη έστησαν ένα θέαμα με απρόσμενα ακούσματα και βίντεο. Η αντιθετική φυσιογνωμία της περιοχής – από τη μια βιομηχανικά κατάλοιπα μιας περασμένης εποχής και από την άλλη η φύση με τη θάλασσα, τα βράχια και τα αρμυρίκια – ενέπνευσαν τους ΤΕΤΤΤΙΞ να ερμηνεύσουν έργα σύγχρονης μουσικής στα οποία ο σκληρός, βιομηχανικός ήχος συναντά τον υπόκωφο, νωχελικό βόμβο της θάλασσας και τους συριγμούς των εντόμων του καλοκαιριού, ενώ το βίντεο συνομιλεί με το περιβάλλον, τη μουσική και τον ρυθμό σε μια σειρά από εξπρεσιονιστικές εικόνες.

Μια ηχητική εγκατάσταση-περίπατος έδωσε την ευκαιρία στο κοινό να περιηγηθεί στη γειτονιά και να μάθει ιστορικές λεπτομέρειες και πληροφορίες για τον τρόπο που επεξεργάζονταν το δέρμα, και να μπει σε ένα από τα δύο μόνο εν λειτουργία Ταμπακαριά. Τις αφηγήσεις συνόδευσαν ήχοι και μουσικές που δημιουργήθηκαν σε ένα εντατικό εκπαιδευτικό εργαστήρι με εφήβους, νέους και ενήλικες από τη Φιλαρμονική του Δήμου.